Temas Poetas

Baldo Ramos

Baldo Ramos

Poemas de Baldo Ramos para leer.

Ás veces fáltannos palabras: Poema de Baldo Ramos en español fácil de leer

Baldo Ramos: Para que cantar

Para que cantar
o que non precisa da nosa voz.
Para que ocultar o que está á vista,
o que nunca poderiamos chegar a amosar
coa nitidez coa que nos conmove.
Para que desdicirnos do que as cousas nos confían
pola necesidade de impoñernos a elas
cun xesto de desprezo que nos dignifique.
Para que mirar ó fondo
cando ós nosos pés
un solpor de distancias e horizontes
descóbrenos a escuridade do que levamos dentro.

Para que ir máis aló
do que estamos dispostos a camiñar.

***

Para qué cantar
lo que no reclama nuestra voz.
Para qué ocultar lo que está a la vista,
lo que nunca podríamos llegar a mostrar
con la nitidez con que nos conmueve.
Para qué desdecirnos de cuanto las cosas nos confían
por la necesidad de imponernos a ellas
con un gesto de desprecio que nos dignifique.
Para qué mirar al fondo
cuando a nuestros pies
la tarde tensa en la distancia el horizonte
con la noche que habitamos.

Para qué ir más allá
de lo que estamos dispuestos a caminar.

Poemas y poetas españoles

Baldo Ramos: Escribo para non darlles a razón

Escribo para non darlles a razón ós que me ignoran.
Escribo para non sentir que estou acompañado.
Escribo para andar os pasos
dos que me leron nos seus versos.
Escribo para renunciar a vivir
como os que viven sen renunciar
ó que non pretenden.
Escribo para non ter desculpa no xuízo final
se é que hai un final e nos enxuízan daquela.
Escribo para lembrarme
dos que xa non poden lembrarse de nós
porque alguén lles impide
atopar palabras coas que calar para sempre.
Escribo para atopar esas palabras que nos alivien.
Escribo, en fin, para entenderme
cos que están lonxe de nós
coma deles mesmos.

***

Escribo para no dar la razón a quien me ignora.
Escribo para no sentirme acompañado.
Escribo para desandar los pasos
de quienes me leyeron en sus versos.
Escribo para renunciar a vivir
como el que vive sin renunciar
a lo que ya no espera.
Escribo para no tener disculpa en el juicio final,
si es que hay un final y por entonces nos juzgan.
Escribo para acordarme
de los que ya no pueden acordarse de nosotros
porque alguien les impide
encontrar palabras con que callar para siempre.
Escribo para encontrar esas palabras que nos liberen.
Escribo, en fin, para entenderme
con los que se hallan tan lejos de nosotros
como de ellos mismos.

Poemas y poetas españoles

Baldo Ramos: La mano que oculta la voz

La mano que oculta la voz.
La voz que silencia los dedos.
Los dedos clavados al grito
que ejecuta la mano.
El poema impreciso.
La mudez que otorga.
No el silencio del que calla,
sino, en todo caso, la renuncia
que nos vuelve frágiles y tolerantes.
La mano mutilada.
La voz de nadie.

Poemas cortosPoemas y poetas españoles

Baldo Ramos: A memoria será ó final

A memoria será ó final
un lugar no que atoparse.

***

La memoria será al final
el lugar donde encontrarse.

Poemas cortosPoemas y poetas españoles

Baldo Ramos: Non busques

Non busques.
Xa te atopará
o poema.

***

No busques.
Ya te encontrará
el poema.

Poemas cortosPoemas y poetas españoles

Baldo Ramos: non digas...

non digas
non penses
non poñas adverbios á distancia que nos une
non poñas datas á ausencia
non saibas
non preguntes
non lembres
a nostalxia é cruel
non te afastes
non fuxas
xa sei
debes facelo
o camiño é longo
o paso lento
non escoites
poderían enganarte
no engano agóchase a única verdade
na que nunca cremos

a voz soterrada
o silencio que nos une
a palabra que non permite
que sexamos bilingües nun país de xordomudos

***

no digas
no pienses
no pongas adverbios a la distancia que nos une
no pongas fechas a la ausencia
no sepas
no preguntes
no recuerdes
la nostalgia es cruel
no te alejes
no huyas
ya sé
debes hacerlo
el camino es largo
el paso lento
no escuches
podrían engañarte
en el engaño se oculta la única verdad
la que nunca creemos

la voz enterrada
el silencio que nos une
la palabra que nos impide ser bilingües
en un país de sordomudos

Poemas y poetas españoles

Baldo Ramos: Nunca tan lonxe

Nunca tan lonxe
coma non estar,
nen tan préto de ti
coma da túa ausencia.

Nunca tan só,
se a soedade é isto,
coma perderte sen saber
qué fai que sexa a posesión
inxenua falsidade compartida.

***

Nunca tan lejos
como no estar,
ni tan cerca de ti
como de tu ausencia.

Nunca tan solo,
si es esto la soledad,
como perderte sin saber
qué hace que sea la posesión
ingenua falsedad compartida.

Poemas cortosPoemas y poetas españoles

Baldo Ramos: Nunca voltamos

Nunca voltamos
polos camiños
que nos afastan de nós.

***

Nunca volvemos
por los caminos
que nos alejan de nosotros.

Poemas cortosPoemas y poetas españoles

Baldo Ramos: A ollada mestúrase coas cousas

A ollada mestúrase coas cousas.
Fúndese coa semente
que anticipa a primeira visión,
o vértice da metáfora.

Escribimos para atravesar a imposición
do sentido
polas pontes da negación,
ese camiño de volta.

***

La mirada se confunde con las cosas.
Se amalgama con la simiente
que anticipa la primera visión,
el vértice de la metáfora.

Escribimos para atravesar
la imposición del sentido
por los puentes de la negación,
ese camino de vuelta.

Poemas y poetas españoles

Baldo Ramos: Remontei a cor da salamántiga

Remontei a cor da salamántiga
na procura do leite envelenado
da inocencia.
Amamantei os fillos da cobiza
con palabras suicidas.
Medrou a luz ensanguentada
na estirpe das cañotas.
A ferida era
unha fraga
porfiando na negrura.

***

Remonté el color de las salamandras
para buscar la leche envenenada
de la inocencia.
Amamanté a los hijos de la codicia
con palabras suicidas.
Arraigó la luz sanguinolenta
en la estirpe de los tuecos.
La herida era
una fraga
porfiando en la negrura.

Poemas y poetas españoles

Baldo Ramos: Roubáchesme as palabras

Roubáchesme as palabras
coas que poder dar razón do meu silencio.
Negáchesme a man
que noutro tempo me ofrecera
a imposible resignación de procurarte.
Fixeches do tempo
unha gramática da renuncia,
un lugar no que agochar
as palabras máis ferintes.
Non importa que esteas lonxe
e que medre na nostalxia
a semente do esquecemento.
Tampouco agroma o froito
sen que podreza antes a flor
que o fertiliza.
Nin importa que a mudez desta distancia
nos impida desandar
o camiño que as palabras nos negaron.

***

Me robaste las palabras
con que poder dar razón de mi silencio.
Me negaste la mano
que en otro tiempo me ofreciera
la imposible resignación de conseguirte.
Hiciste del tiempo
una gramática de la renuncia,
un lugar donde esconder
las palabras más hirientes.
Ya no importa que estés lejos
y que crezca en la nostalgia
la simiente del olvido.
Tampoco brota el fruto
sin que se pudra antes la flor
que lo hace fértil.
Ni importa
que la mudez de esta distancia
nos impida desandar
el camino que las palabras nos negaron.

Poemas y poetas españoles

Amado NervoFederico García LorcaGabriela MistralGustavo Adolfo BécquerJorge Luis BorgesLuis de GóngoraMario BenedettiOctavio PazPablo NerudaRosalía de CastroSan Juan de la CruzSor Juana Inés de la Cruz