Temas Poetas

Alfonso X el sabio: Cantiga 322

Cantiga 322: Poema de Alfonso X el sabio en español fácil de leer. Este verso consta de 28 estrofas.

Como Santa Maria guariu ûu ome en Evora que ouvera
de morrer dun osso que se ll’ atravessara na garganta.

A Virgen, que de Deus Madre
d’ acorrer os pecadores

Ca nos non acorr’ en dia
mais sempre en todo tempo
e punna en todas guisas
do reino de Deus, seu Fillo,
A Virgen, que de Deus Madre

Demais sinaadamente
de doores e de cuitas
E de tal razon com’ esta
un gran miragre que fezo
A Virgen, que de Deus Madre

En Evora foi un ome
muyto e que cada dia
e avêo-ll’ hûa noite
que ouver’ a seer morto
A Virgen, que de Deus Madre

Ca el gran comedor era
muit’ ameude na boca,
e aa noite cêava
atravessou-xe-ll’ un osso
A Virgen, que de Deus Madre

A ouve de tal maneira
ca aquel osso ll’ avia
assi que en pouca d’ora
que folego non podia
A Virgen, que de Deus Madre

Assi esteve gran tempo
nen bever nengûa cousa
fasta que chegou a festa
que cae no mes d’agosto,
A Virgen, que de Deus Madre

Enton todos seus parentes
e aa egreja desta
e têendo-o por morto
E tev’ y aquela noite
A Virgen, que de Deus Madre

Quand’ a missa ja dizian,
que todos cuidaron logo
Mas a Virgen groriosa,
éste, non quis que morresse
A Virgen, que de Deus Madre

Mas guisou que en tossindo
aquel osso pela boca,
y estava; e tan toste
deron a Santa Maria,
A Virgen, que de Deus Madre
éste, Filla e criada,
sempr’ está apparellada.

sinaado nen en ora,
d’acorrer no-nos demora
como non fiquemos fora
ond’ é Reýa alçada;
éste, Filla e criada,.

nas grandes enfermidades
acorre con piadades.

vos direi, se m’ascuitades,
esta Sennor muit’ onrrada.

éste, Filla e criada,.

que ena Virgen fiava
a ela s’ acomendava
en sa casa, u cêava,
a desora, sen tardada.

éste, Filla e criada,.

e metia os bocados
grandes e desmesurados;
dûus cõellos assados,
na garganta, e sarrada
éste, Filla e criada,.

que cuidou ser afogado
o gorgomel atapado
o ouve tan fort’ inchado,
coller nen ar falar nada.

éste, Filla e criada,.

que sol comer non podia
senon cald’ ou agua fria,
da Virgen Santa Maria,
quand’ ela foi corõada.

éste, Filla e criada,.

e amigos o fillaron
nobre Sennor o levaron,
ant’ o altar o deitaron.

e contra a madurgada,
éste, Filla e criada,.

filló-o tosse tan forte,
que era chegad’ a morte.

que dos cuitados cõorte
ali daquela vegada,
éste, Filla e criada,.

lle fez deitar mantêente
ante toda quanta gente
loores de bõa mente
a Madre de Deus amada.

éste, Filla e criada.

Poemas y poetas españoles

Amado NervoFederico García LorcaGabriela MistralGustavo Adolfo BécquerJorge Luis BorgesLuis de GóngoraMario BenedettiOctavio PazPablo NerudaRosalía de CastroSan Juan de la CruzSor Juana Inés de la Cruz